Blogs

Food & Agri

30 november 2023

Net-Zero Emissions: Driving Change in Food & Agri

This article is part of a series of short LinkedIn blogs by the Food & Agri team of Anders Invest. Here, we outline our perspectives on key themes that are relevant to the Food & Agri sector and explain how we try to make an impact with our portfolio companies and investment strategies. 

 

Considering reducing your carb intake? While some individuals vouch for its effectiveness, others view it as a passing trend in nutrition. In contrast, reducing carbon emissions is a shared objective that unites the global food system. Unless we minimize CO2, methane, and other greenhouse gas (GHG) emissions, sea levels will rise, and the likelihood of catastrophic weather events will increase, impacting the food and agricultural industry.This article will examine the carbon market and will focus on Origin & Amsterdam, a portfolio company of ours, known for its sustainable sourcing and trading.

 

Food plays a crucial role in combating climate change, encompassing factors such as dietary choices, agricultural practices, and the supply chain that connects producers to consumers. Achieving the 1.5-degree target necessitates a reduction of global greenhouse gas emissions, with a goal of reaching a 50 per cent reduction from current levels by 2030 and attaining carbon neutrality by 2050. The framework to achieve these global targets in the food and agricultural industry is outlined in initiatives like the Green Deal. Consequently, the number of companies committed to reaching net-zero emissions has surged globally, with those taking action on such corporate targets quadrupling since 2020—from approximately 1,000 in 2020 to more than 4,000 in January 2023. In this transition towards a net-zero economy, the role of carbon offsetting will be crucial.

 

The carbon market can take two different but not mutually exclusive paths: a compliance carbon market and a voluntary carbon market. In the European Union, the compliance carbon market operates under the EU Emissions Trading System (ETS), a cap-and-trade system designed to limit greenhouse gas emissions across the continent. Under the EU ETS, the European Commission sets an overall emissions cap, which represents the maximum allowable emissions within the EU's jurisdiction, covering key sectors such as power generation, manufacturing, and aviation. This cap is progressively reduced over time to align with the EU's climate targets. Companies receive or purchase emission allowances within this cap, and if they emit less than their allowance, they have the right to sell their surplus permits to others. The price of permits has experienced significant growth. In 2018, a permit was valued at €7.50, while by March 2023, it peaked at over €100. Therefore, this can be a powerful tool and mechanism to incentivize companies to innovate and reduce their emissions.

 

On the other hand, a voluntary carbon market uses carbon credits: a document representing the equivalent of one metric ton of carbon dioxide and other greenhouse gases, either prevented from being emitted into the atmosphere (emissions avoidance/reduction) or extracted from the atmosphere through a carbon-reduction project. This market could lead to emission avoidance/reduction in the short term by investing in green energy, energy-saving technologies, and natural resources. Secondly, it can lead to emission removal (negative emissions). Achieving net-zero emissions by 2050 will require at least five gigatons of negative emissions annually. 

 

 The voluntary and compliance carbon markets face challenges related to measurement, standardized rules and regulation, leakage, and uncertainty. However, there are promising opportunities to make an impact within the food and agricultural industry. Future developments may enable the financial compensation of sustainable practices, reforestation efforts, and carbon sequestration processes. Companies that lead the way with innovative and environmentally friendly approaches are more likely to benefit from these opportunities. Consequently, investing in companies that actively remove and reduce emissions aligns with our investment philosophy and strategy, making both financial and moral sense.

 

Michel Beekwilder of Origin & Amsterdam, a company from our portfolio specializing in sustainable sourcing and B2B trading of organic products like wheat, spelt, sunflower seeds, soybeans, nuts and vegetable oils, explains what role the carbon market will play in his pursuit of a more sustainable enterprise: "Every organization, regardless of size, will soon need to adhere to forthcoming regulations on environmental impact. We've established benchmarks and performed an internal materiality analysis to remain proactive and not merely reactive. Given our rapid expansion and dependence on the emissions from our logistics partners, a mere commitment to reducing CO2 isn't adequate. Instead, we prioritize partnerships with entities that utilize renewable and hydrogen-based fuels. Our goal is a 30% reduction in average emissions from transport of our products over the next five years. Any gaps in achieving this will be addressed through carbon offset purchases."

 

"Aligning with our mission to create a positive impact, this approach also presents a strong business case. By 2024, major corporations will be mandated to detail their impact via CSRD, tracing back through their value chain to illustrate the nature of the products they acquire and sell. Consequently, these corporations will likely collaborate with sourcing firms with comprehensive impact reports and lead the way in sustainable policy. Moreover, by investing a premium, they can endorse their items with a carbon-neutral label, enhancing their product's value. We expect that customers who strive for transparency and sustainability will want to work with us. This shift is already happening, and making the right strategic decisions now will enable Origin & Amsterdam to be future-proof and acquire plenty of new business."

Ander blog

Food & Agri

Agrifood binnen de EU: waar stemmen we voor tijdens de parlementsverkiezingen? Dit artikel maakt deel uit van een reeks blogs door het Food & Agri-team van Anders Invest. In dit stuk gaan we in op de Europese Parlementsverkiezingen die plaatsvinden van 6 tot 9 juni 2024. Op beleidsniveau gebeurt er veel op het gebied van agrifood, dus is het tijd om te kijken hoe het ervoor staat met agrifoodbeleid in Europa en waar we precies voor gaan stemmen. Europese verkiezingen: waar stemmen we precies voor? De Europese Unie bestaat uit verschillende organen, waarbij de wetgevende macht bestaat uit de Raad van de EU, de Europese Commissie en het Europees Parlement. De Raad van de EU, ook wel bekend als de Raad van Ministers, of afgekort de Raad, bestaat uit alle 27 EU-ministers of staatssecretarissen van een bepaald onderwerp. In het geval van bijvoorbeeld een wetsvoorstel over landbouw, zal de Nederlandse minister of staatssecretaris van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit deelnemen aan de Raad. De Europese Commissie bestaat op haar beurt uit 27 afgevaardigden, één van elke lidstaat. De Commissie heeft als belangrijkste functie het doen van wetsvoorstellen op Europees niveau. Deze wetsvoorstellen komen terecht bij de Raad en het Europees Parlement, welke wetten mogen aanpassen, afkeuren of aannemen. Het Europees Parlement is het enige, rechtstreeks gekozen wetgevende orgaan van de EU. De zetels worden verdeeld op basis van bevolkingsgrootte en worden per parlementsverkiezing opnieuw bepaald. Het voorgesteld aantal parlementsleden voor na de verkiezingen komt nu uit op maar liefst 720, met daarin 31 zetels voor Nederland. Naast hun wetgevende functie, heeft het Europees Parlement andere belangrijke taken, zoals het kiezen van de Europese Commissie inclusief de voorzitter en het vaststellen en goedkeuren van de EU begroting, deels met de Raad.  Door te stemmen tijdens de verkiezingen voor het Europees Parlement kunnen burgers dus zowel direct als indirect invloed uitoefenen. Welke fracties zijn er en wat is de zetelprognose binnen het Europees Parlement? Wanneer we dieper inzoomen op de samenstelling van het Europees Parlement, zien we dat partijen met verschillende ideologieën zijn gebundeld in zeven fracties. Deze fracties bestaan uit verschillende Europese partijen en elke fractie heeft Nederlandse partijen aan zich gekoppeld. Wanneer er nieuwe partijen ontstaan, in het geval van Nederland de BBB en NSC, kunnen zij na de verkiezingen uitgenodigd worden bij een fractie die past bij hun politieke kleur. Momenteel bevat het Europees Parlement de volgende fracties met bijbehorende Nederlandse partijen: Europese Volkspartij (EVP) : CDA, CU, mogelijk BBB en NSC Progressieve Alliantie van Socialisten & Democraten (S&D) : PvdA Renew Europe: VVD, D66 De Groenen/Vrije Europese Alliantie: GL, Volt Europese Conservatieven en Hervormers (ECH): SGP, JA21 Identiteit & Democratie (I&D): PVV Europees Unitair Links/Noord Groen Links (EUL/NGL): PvdD, SP De meest recente peiling, uitgevoerd door onderzoeksbureau Ipsos, laat zien dat het rechtse blok zal groeien: de EVP, momenteel de grootste fractie in het Parlement zal nagenoeg gelijk blijven en de zetelaantallen van de I&D en ECR zullen flink stijgen. De verwachting is dat deze fracties na de verkiezingen meer dan de helft van het Parlement in handen zullen hebben. Wat is de stand van zaken voor Europees agrifoodbeleid? Zowel de afgelopen jaren als in de aankomende beleidstermijn zijn er belangrijke keuzes te maken. Voor agrifood hebben deze met name betrekking tot de Farm-to-Fork strategie, een onderdeel van de Green Deal, en de revisie van CAP (Common Agricultural Policy). De nieuwe financieringsperiode van CAP zal beginnen vanaf 2028, maar de strijd om de verdeling van het geld begint vaak al jaren van tevoren. Dit is niet opvallend, aangezien het CAP-budget met zo’n 300 miljard euro éénderde deel uitmaakt van de totale EU-begroting. Farm-to-Fork De afgelopen jaren zijn sommige wetsvoorstellen die binnen Farm-to-Fork vallen goedgekeurd, waaronder de overeenkomst om ontbossing in supply chains tegen te gaan. Recentelijk echter, zijn grote voorstellen binnen de strategie teruggetrokken of afgezwakt, waaronder de voorstellen om presticidegebruik te verminderen, dierenwelzijn aan te scherpen en de Sustainable Food System Framework Law. Ook is het opvallend dat verschillende voorstellen binnen de F2F-strategie, evenals het begrip “Farm-to-Fork” hier en daar weg worden gelaten uit agenda’s en speeches. Het lijkt erop dat meer voorstellen binnen de Green Deal en Farm-to-Fork zullen worden weggestemd, of aangenomen in afgezwakte vorm. Common Agricultural Policy CAP staat voor Common Agricultural Policy en behelst het landbouwbeleid van de Europese Unie. Hierbinnen bevat het 2 onderdelen: subsidies voor plattelandsontwikkeling en landbouwsubsidies. Hieronder vallen bijvoorbeeld de subsidies die boeren ontvangen. De financieringsperiodes van CAP beslaan meestal zo’n 5-7 jaar. Zo zitten we momenteel in de CAP-periode 2023-2027 en zal daarna een nieuwe termijn in gaan, met bijbehorende nieuwe financieringsverdeling. In april van dit jaar heeft het Europees Parlement ingestemd met versoepeling van de huidige CAP-regels, deels om boeren zo tegemoet te komen ten opzichte van voorgestelde strengere duurzaamheidsregels. Daarnaast heeft de huidige grootste fractie binnen het Parlement, de Europese Volkspartij (EVP) in haar verkiezingsprogramma aangegeven bij de volgende CAP ronde van 2028-2034 te willen focussen op het garanderen van een stabiel inkomen voor boeren. Hoe zullen de verkiezingen agrifood beleid beïnvloeden de komende jaren? De afgelopen tijd zijn veel wetsvoorstellen die binnen de Farm-to-Fork strategie vallen afgezwakt of weggestemd, deels naar aanleiding van de boerenprotesten in Europa. Dit past in een bredere trend die waarschijnlijk door zal zetten, waarbij Europa voedselzekerheid en de concurrentiepositie van agrifood centraal zal stellen. De angst is dat een te sterke focus op het verduurzamen van agrifood zal leiden tot een zwakkere concurrentiepositie op levensmiddelen ten opzichte van de rest van de wereld. Daarnaast is door de oorlog in Oekraïne de voedselzekerheid hoger op de agenda gekomen en ook hiervan is de verwachting dat dit, in combinatie met onzekerheid van boeren en daaropvolgende protesten, een grote rol zal blijven spelen de komende jaren. Al met al is het dus een roerige tijd voor agrifood en is er hoe dan ook genoeg om voor te stemmen op 6 juni.

Lees verder

04 juni 2024

Food & Agri

CSRD in een vogelvlucht Dit artikel maakt deel uit van een reeks korte blogs door het Food & Agri-team van Anders Invest. Het is specifiek geschreven voor personen en bedrijven die geïnteresseerd zijn in of worden beïnvloed door CSRD. In totaal zullen 50.000 bedrijven in de komende jaren aan deze wetgeving moeten voldoen. Daarnaast zullen bedrijven die niet hoeven te rapporteren, extra druk ervaren om informatie en gegevens over hun duurzaamheidsprestaties te leveren aan B2B-klanten. Bent u betrokken bij een bedrijf dat moet voldoen aan de CSRD of gegevens over impact moet genereren? Dan bent u exact de doelgroep. We gaan in een vogelvlucht door de basisconcepten heen. De Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD) is wetgeving ontwikkeld door de Europese Unie die in januari 2023 is aangenomen. Vanaf 1 januari 2024 is het de bedoeling dat grote en beursgenoteerde bedrijven duurzaamheidsinformatie rapporteren en openbaar maken in een uitgebreid en consistent kader in hun managementrapporten. Het bouwt voort op eerdere wetgeving door: een uitgebreidere reikwijdte inclusief een geleidelijke integratie van grote bedrijven, gestandaardiseerde vereisten, assurance-eisen, een digitaal formaat en integratie in managementrapporten. Gezien de uitgebreide schaal van de richtlijn, is het zeer waarschijnlijk dat de meeste bedrijven worden beïnvloed door deze richtlijn (direct of indirect). Laten we enkele basisconcepten in dit artikel samenstellen om CSRD te doorgronden en de mechanismen ervan te begrijpen. Waarom is CSRD van kracht geworden? CSRD beoogt klimaatverandering, sociale onrechtvaardigheid en bestuursmisstanden aan te pakken. De drijvende kracht achter de CSRD is het ambitieuze doel van de Europese Unie, zoals uiteengezet in de Europese Green Deal, om het eerste klimaatneutrale continent te worden tegen 2050. De Green Deal is de algehele duurzame groeistrategie van de EU. Om kapitaal te sturen naar investeringen die duurzame oplossingen bevorderen, heeft de EU een Actieplan voor de Financiering van Duurzame Groei (APFSG) opgesteld dat bestaat uit een reeks beleidsinitiatieven. Om greenwashing te voorkomen en afgestemde activiteiten voor duurzame investeringen vast te stellen, trad het EU-taxonomieregelgevingskader in werking in 2020. In wezen is CSRD vereist om transparantie te vergroten door openbaarmaking van duurzaamheidsinformatie, waardoor de EU-taxonomie kan functioneren. Over het algemeen is het doel van CSRD niet om te rapporteren omwille van het rapporteren, maar om over te gaan naar een groene economie met de relevante publieke informatie om dit te doen. Het is echter nog moeilijk te beoordelen hoeveel van de inspanning zal worden vertaald in daadwerkelijke impact. Hoe zal CSRD de zakelijke klimaat van Europa beïnvloeden? Vanaf 2025 moeten de eerste bedrijven rapporteren over hun ESG-impact en kansen gedurende het jaar 2024. De naleving van CSRD wordt gefaseerd ingevoerd, afhankelijk van het type bedrijf. Het eerste rapportagejaar voor de toepassing van de nieuwe regelgeving zal als volgt zijn gestructureerd: in 2025, bedrijven die al onderworpen waren aan de eerdere normen voor niet-financiële rapportage, met name grote organisaties van openbaar belang met meer dan 500 werknemers. Het daaropvolgende jaar, 2026, markeert de opname van andere grote bedrijven, specifiek die met meer dan 250 werknemers. Tegen 2027 zullen de rapportagevereisten worden uitgebreid naar MKB Nederland. Ten slotte zullen in 2029 niet-EU-bedrijven die meer dan €150 miljoen aan inkomsten binnen de EU genereren, ook aan deze rapportagenormen moeten voldoen. Geleidelijk zullen meer dan 50.000 bedrijven jaarlijks maximaal 11.000 datapunten moeten rapporteren. De European Reporting Advisory Group (die de standaard heeft voorbereid) schat dat de eenmalige kosten rond de €287.000 liggen en de terugkerende kosten €319.000 voor de eerste bedrijven die in 2025 starten. Voor latere bedrijven zijn de kosten €146.000 (eenmalig) en €162.000 (terugkerend). Zoals u kunt zien, zijn de hoeveelheid werk en kosten die gepaard gaan met louter naleving, laat staan impact, zijn aanzienlijk. Wat staat er eigenlijk in het rapport? Voor CSRD bestond het jaarverslag uit een managementverslag, gevolgd door een auditverslag en de financiële overzichten. De duurzaamheidsverklaringen zijn gebaseerd op de European Sustainability Reporting Standards (ESRS) en bestaan uit Algemene Informatie (ESRS-1), Algemene Onthullingen (2), Milieu-informatie (ESRS-E), Sociale Informatie (ESRS-S), Bestuursinformatie (ESRS-G). Dus, CSRD is de wetgeving zoals geregisseerd door de EU, ESRS zijn de normen die specificeren wat te rapporteren. Lijst van thematische normen: ESRS E1 Klimaatverandering ESRS E2 Vervuiling ESRS E3 Water- en Mariene Bronnen ESRS E4 Biodiversiteit en Ecosystemen ESRS E5 Hulpbronnengebruik en circulaire economie ESRS S1 Eigen Werknemers ESRS S2 Werknemers in de waardeketen ESRS S3 Getroffen gemeenschappen ESRS S4 Consumenten en eindgebruikers ESRS G1 Bedrijfsgedrag ESRS 1 en 2 dienen als richtlijn voor de algemene duurzaamheidsrapportage. De dwarsdoorsnijdende normen definiëren de informatie die moet worden onthuld over materiële impact, risico's en kansen gerelateerd aan duurzaamheidsaspecten. Voor de thematische normen is men verplicht om een dubbele materialiteitsbeoordeling uit te voeren om impact, risico's en kansen in relatie tot de verschillende onderwerpen in kaart te brengen. Alle onderwerpen die materieel zijn in de waardeketen van het bedrijf moeten worden gerapporteerd en onderbouwd met data. Dienovereenkomstig moeten alle onderwerpen waarvan de impact materieel gerelateerd is aan het milieu of de samenleving of die op korte, middellange of lange termijn een financiële impact hebben op het bedrijf en dus de ontwikkeling en prestaties van het bedrijf aanzienlijk kunnen beïnvloeden worden gerapporteerd. Zodra alle materiële punten zijn behandeld, wordt het verslag geauditeerd door een externe waarborgpartij. Zoals je kunt zien, zal het moeilijk zijn om deze richtlijn te operationaliseren en alleen al de hoeveelheid afkortingen zorgt ervoor dat je door de bomen het bos niet kan zien. In het volgende artikel zullen we dieper ingaan op de impact op het bedrijfslandschap voor Food & Agri en wat onze strategie met betrekking tot CSRD inhoudt.

Lees verder

02 mei 2024


Alle blogs